ร้อนมากไปก็ไม่ดี
หนาวมากไปก็ไม่ดี
อิ่มไปก็ไม่ดี
หิวไปก็ไม่ดี
ทางสายกลางดูจะเป็นทางออกที่ดีที่สุด
ในการไปสู่ความสบาย
หนทางไปสู่ทางสายกลางนั้น
ต่างคนก็มีต่างวิธีกันไป
ลองนึกดูง่ายๆ
ที่ห้องนอนของเราเอง
ตอนที่ยังไม่เปิดแอร์ อากาศร้อนระอุ
เราจึงเปิดแอร์ พอเปิดไปซักพักอากาศก็เย็นสบาย
แต่พอนานเข้า ก็เริ่มหนาว เราก็ปิดแอร์
พอปิดแอร์ซักพักก็ร้อน จึงต้องเปิดแอร์ใหม่
แต่ในทันใดที่เราได้แสงสว่างทางปัญญา
เมื่อเราเปิดแอร์จนเลยจากจุดสบายมาหาจนถึงจุดหนาว
พระเจ้าได้ประทานสิ่งมหัศจรรย์มาให้เรา
นั่นคือ ผ้าห่ม!!
ที่จะช่วยดึงเอาอุณหภูมิกลับไปสู่จุดสบายอีกครั้งหนึ่ง
แต่ถ้าห่มไปนานๆมันก็จะเลยจากความอุ่นสบาย
ไปสู่ความร้อนอึดอัด และจากร้อนอึดอัด
พอเราถีบตัวออกมาจากผ้าห่ม ความเย็นสบายก็จะบังเกิด
และแน่นอน มันจะพาเราไปหาความหนาวเป็นเพื่อนคนต่อไป
วงจรอันไม่รู้จักจบสิ้นนี้สอนอะไรให้เราบ้าง
ทางสายกลางยากเกินกว่าที่จะทำได้หรือไร
มันดูเหมือนกราฟพาราโบลา
ที่พุ่งขึ้นไปอย่างรวดเร็ว
เมื่อไปถึงจุดสูงสุดสมดังใจปราถนาแล้ว
ก็ดิ่งลงอย่างไม่สนใจหน้าอินทร์หน้าพรหม
เหมือนที่ใครหลายคนเคยบอกว่า
ชีวิตคนเราก็เป็นแบบนี้
จากทารกที่ช่วยอะไรตัวเองไม่ได้ พูดจาไม่รู้เรื่อง
โตขึ้นไปเป็นชายหนุ่มหญิงสาว
และกลับมาสู่คนชราที่ค่อยๆช่วยอะไรตัวเองไม่ได้ พูดจาไม่รู้เรื่อง
เราจะทำอย่างไร
เพื่อพยุงเอาจุดสูงสุดไว้ให้อยู่กับตัวเราได้นานๆ
เพราะในชีวิตเราก็เต็มไปด้วยกราฟพาราโบลาหลากชนิด
ที่จะพาเราขึ้นๆลงๆ ออกห่างและเข้าใกล้จุดสบายครั้งแล้วครั้งเล่า
เราควรที่จะเรียนรู้เพื่ออยู่กับความไม่สบายให้ได้
หรือควรเรียนรู้เพื่อหาทางที่จะรั้งความสบายเอาไว้ให้นานที่สุด
เราควรจะเคยชินกับความหนาวให้ได้นานๆโดยไม่ห่มผ้า
หรือควรจะหาผ้าห่มที่มีช่วงเวลายาวนานที่รักษาความอุ่นสบายไว้ได้
โดยไม่ที่ทำให้เราร้อนจนอึดอัดไปเสียก่อน
ห่มผ้า = ร้อน
เปิดแอร์ = หนาว
ห่มผ้า + เปิดแอร์ = อุ่นสบาย
ทางสายกลางคือการผสมผสานที่ลงตัวของสองสิ่ง
หรือคือการจับปลาสองมือที่แนบเนียนที่สุดกันแน่
ขอสดุดีบทความนี้ แก่แอร์เย็นๆ และผ้านวมขนเป็ดยามค่ำคืน
๒ ความคิดเห็น:
..แต่พอเราขับรถทางสายกลาง โดนตำรวจจับหาว่าคร่อมเลนอ่า..
ผ้าห่มขนเป็ดที่มึงชอบยัดไว้ในขอบเตียงแบบเตียงในโรงแรม
...กระแดะเชียว 555
แสดงความคิดเห็น