วันเสาร์ที่ ๒๓ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๕๐

Half-way Decision.

จุดสตาร์ท
เส้นชัย

มีคนให้ความสำคัญกับสองสิ่งนี้มากมายเหลือเกิน
แต่ระหว่างทางนั้น ก็มีเรื่องราวเกิดขึ้นมากมายเหลือเกิน
ทั้งการออกนำแบบม้วนเดียวจบ
การไล่บี้กันจนวินาทีสุดท้าย
หรือแม้แต่การพลิกล้อกแบบสุดๆของผู้รั้งท้าย

มีเรื่องมาเล่าให้ฟัง 2 เรื่อง

เรื่องแรกเป็นเรื่องของชายคนหนึ่ง
ที่วางแผนจะว่ายน้ำข้ามแม่น้ำแห่งหนึ่ง
เขาเริ่มต้นว่ายไปเรื่อยๆ
แต่เมื่อว่ายจนถึงกลางทาง
เค้าก็ตัดสินใจยอมแพ้ และว่ายกลับ

ระยะทางที่เค้าว่ายไปและกลับ
กินระยะเท่ากับที่เค้าว่ายไปถึงเส้นชัยได้พอดี

ส่วนเรื่องที่สองเป็นเรื่องของนักว่ายน้ำ 2 คน
ที่เป็นคู่แข่งกัน คนแรกมีฝีมืออ่อนกว่าคนที่สอง
โดยเค้าทั้งสองเลือกที่จะว่ายข้ามทะเลไปที่เกาะแห่งหนึ่ง

การแข่งขันจบลงด้วยการชนะของนักว่ายน้ำคนแรก
เมื่อกลับมาถึงฝั่ง ผู้แพ้ก็เข้าไปถามผู้ชนะว่า
ทำไมเค้าถึงชนะได้ ทั้งๆที่ตลอดมาไม่เคยว่ายชนะได้เลย
ผู้ชนะตอบว่า เพราะครั้งนี้เค้าคิดแต่จะว่ายไปให้ถึง
ไม่ได้คิดเผื่อแรงไว้ว่ายกลับเลย

การตัดสินใจแบบไหนดีกว่ากันกันแน่
ความรอบคอบ
หรือมุทะลุบ้าบิ่นแบบไม่คิดหน้าคิดหลัง

แต่ทั้งสองเรื่องที่เล่ามามันก็เป็นเรื่องเล่า
ที่อาจจะแต่งขึ้นมาเพื่อให้ข้อคิดสอนใจบางอย่างเท่านั้น

ในโลกแห่งความเป็นจริงทุกคนเตรียมตัวเพื่อการเริ่มต้น
เตรียมตัวเพื่อเข้าเส้นชัย

แต่ในระหว่างทางนั้น เราได้เตรียมพร้อมสำหรับมันหรือไม่
และถ้าเราคิดจะเตรียมพร้อม เราจะทำได้จริงหรือ

ถ้าเป็นนักกีฬา เราต้องหมั่นซ้อม
ถ้าเป็นนักดนตรี เราก็ต้องหมั่นซ้อม

เราซ้อมได้ในสิ่งที่เราคาดการณ์ไว้ว่าจะเจอ
แต่บางครั้งเราต้องทำการ แก้ปัญหาเฉพาะหน้า
แปลว่ามันคือสิ่งที่ไม่คาดฝัน
เราจะทำอะไรกับมันได้บ้าง
ซ้อมไว้ให้กว้างที่สุด เพื่อลดความเสี่ยงที่จะเกิดมัน
แต่ใครจะไปสร้างความครอบคลุมได้มากขนาดนั้น

ในระหว่างการแข่งขัน
เรามักจะเห็นการเล่นมหัศจรรย์เกิดขึ้นเสมอ
เค้าซ้อมมาสำหรับจังหวะนั้นจริงหรือ
หรือนี่คือเครื่องหมายยืนยัน
ว่าพรสวรรค์มีจริง

ในการเล่นดนตรีก็มีการเล่นที่เรียกว่า
Improvise หรือการด้นสด
ที่นี่นิยมมากในการเล่นดนตรีแจ๊ซ
ที่ว่ากันว่ามันเล่นได้หนเดียว เล่นซ้ำอีกคงไม่เหมือนเดิม

แล้วทีนี้การตัดสินใจในจังหวะนั้นๆ
มันขึ้นอยู่กับอะไรกันแน่

พรสวรรค์?
การหมั่นฝึกซ้อม?
ฟลุ้ค?

แต่ที่แน่ๆ ถ้าอยากจะไปที่คาร์เนกี้ฮอลล์
เราต้อง ซ้อม ซ้อม แล้วก็ซ้อม

ไม่มีความคิดเห็น: