ใช้กับการที่ต้องตื่นเช้ามาในวันจันทร์แล้วก็ออกเดินทางไปทำงาน กลับมาอย่างสะบักสะบอมตอนเย็น
แล้วก็เป็นอย่างนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่าไปอีก 4 วันจนกระทั่งถึงวันหยุด แล้วก็หยุดได้อีกนิดๆหน่อยๆ
ก็ต้องวนกลับมาเป็นอย่างเดิมไม่รู้จบ
หลายคนอาจจะคิดว่านั่นเป็นเพราะงานที่ทำอยู่ไม่สนุกล่ะสิถึงได้คิดแบบนั้น
เคยมีฝรั่งคนหนึ่งหล่นวาทะอมตะเอาไว้ว่า
"ถ้าคุณหางานที่ชอบไว้ทำได้แล้ว คุณจะไม่ต้องทำงานอีกเลยตลอดชีวืต"
ช่างคลาสสิคและคมคายเสียนี่กระไร แต่ทุกวันนี้บางคนทำงานที่สนุกและรักอยู่
เคยถามตัวเองมั้ยว่ามันเป็น Routine อยุ่รึเปล่า
บางคนทำงานเพื่อเงิน บางคนทำงานเอามันส์ บางคนทำงานไปวันๆ
บางคนทำงานแก้เซ็ง บางคนทำงานใช้หนี้ และบางคนทำงานเพราะถ้าไม่ทำงานก็ไม่รู้จะไปทำอะไร
ชีวิตอันซ้ำซากที่แสนจะน่าเบื่อ ถูกคนในแวดวงโฆษณาที่ทุกๆคนมีแต่ความครีเอทีฟ ความคิดสร้างสรรค์
แหวกแนวไม่ซ้ำใครอยู่จนล้นปรี่ หยิบยกเอาชีวตแบบนั้นมากระทำย่ำยีจนหมดความสง่าไปโดยสิ้นเชิง
ใครที่ Routine แม่งไม่ครีเอทีฟว่ะ ซ้ำซากแล้วแม่งไม่สร้างสรรค์
คนเหล่านี้รวมไปถึงตัวผมเองในบางอารมณ์ พากันหาวิถีชีวิตแนวใหม่ที่แปลก แตกต่างไม่ซ่ำใคร
ไมว่าจะเป็นทรงผม เสื้อผ้า เครื่องแต่งกาย รถที่ขับ หนังสือที่อ่าน ลามปามไปถึงรูปแบบการทำงาน
และใช้ชีวิตที่ไม่เหมือนใคร แหม..ช่างแตกต่างและไม่ Routine เสียจริงๆ
แต่จู่ๆผมก็นึกขึ้นมาได้ ว่าไอ้สิ่งที่ทำอยู่ทุกวันนี้มันก็ยังึึคงเต็มเปี่ยมไปด้วยความ Routine อยู่ไ่ม่เสื่อมคลาย
ไอ้การพยายามที่จะหาอะไรใหม่ๆทำ ถ้าเรามองในมุมที่สูงขึ้นมากว่าเดิม มองลงมาดูตัวเอง
เราอาจจะพบว่า ยิ่งเราดิ้นรนที่จะไม่ซ้ำเดิมมากเท่าไหร่ นั่นเท่ากับว่าเรายิ่งตกหลุมการกระทำที่ซ้ำซ่ากมากขึ้นเท่านั้น
เพราะเราจะตกไปอยู่ในบ่วง Routine ในตอนที่ว่า การกระทำซ้ำๆเพื่อได้ผลลัพธฺที่ไม่ซ้ำ
เราไม่ได้ทำอะไรใหม่ทุกวันหรอก เรากำลังทำสิ่งซ่ำๆอย่างเดิมซ้ำแล้วซ้ำอีก นั่นคือการทำสิ่งใหม่นั่นเอง
อย่างเช่นถ้าคนคนหนึงตัดผมทรงใหม่ทุกเดือน เค้าได้ออกจากวงจร Routine ของผมทรงเดิมๆทรงเก่าๆ
เข้ามาสู๋วงจรใหม่ที่ชื่อว่า การตัดผมทรงใหม่ซ้ำแล้วซ้ำอีก อย่งไม่รู้จบ
แล้วทีนี้อะไรคือ Routine เรายังคงจะชื่นชมมัน หลีกเลี่ยงมัน หรือใช้ชีวิตอยู่กับมันกันแน่
ขอสารภาพตรงนี้เลย ว่านอกจากที่ผมเบื่อความ Routine ในชีวิตแล้ว
บางทีผมก็หลงใหลชีวิตที่เป็น Routine อย่างถอนตัวไม่ขึ้นอยู่เหมือนกัน
มันก็ไม่ได้เลวร้ายไปซะทั้งหมดหรอกนะ...
ว่าแต่ว่าเขียน Blog ทุกวันนี่มันก็ Routine ดีนะ
๒ ความคิดเห็น:
ชอบ บล็อคอันนี้ของมึงว่ะ
จริงเอาเสียมากๆ
ทุกวันนี้ กูก็พยายามหาทางหนีอาการ Routine
แต่เหมือนหนี Routineเสือ ปะ Routine จรเข้
สุดท้าย เราควรจะเปลี่ยนอะไร
เปลี่ยนสิ่งที่เป็น routine หรือเปลี่ยนทัศนคติของตัวเองต่อไอ้routine
ปล. ตกงานก็ยังไม่วายRoutine เพราะไม่มีเงินกินข้าวเหมือนๆกันทุกวัน
วินว่ะ
ชอบจริง ๆ ถ้าไม่ได้อ่าน Blog นี้ ก็ไม่เคยตระหนักเลยว่าจริง ๆ แล้วคำว่า Routine มันก็ไม่ได้เลวร้ายนีหว่า เขียนอีกเยอะ ๆ นะ รออ่านอยู่อ่ะ ;D
แสดงความคิดเห็น